pl 
en
Kieszonkowe to podstawowe narzędzie naszego dziecka w nauce zarządzania pieniędzmi. Rodzice różnie do niego podchodzą. Jedni uważają, że nie powinno się kieszonkowego dawać, bo nikt w przyszłości nie będzie im dawał pieniędzy za nic. Drudzy z kolei twierdzą, że to obowiązek i nie ma lepszego sposobu, by zaznajomić dziecko z pieniędzmi w praktyce. Które podejście jest słuszne?
Jedno jest pewne. Kontrolowany przez nas kontakt dziecka z pieniędzmi jest potrzebny, by nauczyło się w mądry sposób z nich korzystać. Polecałbym jednak dawanie kieszonkowego.
Jakie są etapy dawania kieszonkowego?
Zacząłbym od drobnych kwot co tydzień. Oczywiście nie wnikałbym w to, na co dziecko chce otrzymywane pieniądze przeznaczyć. Ważny warunek w takim podejściu: na temat kieszonkowego często rozmawiamy i wyjaśniamy chociażby różnice między potrzebami a zachciankami.
Kolejny etap to przejście na dawanie kieszonkowego co miesiąc i nieco większych kwot. Wówczas warto już namawiać dziecko do odkładania części otrzymywanej gotówki. W następnych etapach założyłbym dziecku konto oraz sukcesywnie zwiększał kwotę kieszonkowego, jednocześnie włączając dziecko w partycypowanie w domowych wydatkach (np. przeznaczanie części kieszonkowego na opłatę za jego dodatkowe zajęcia czy ubrania).
A może by tak nieregularnie?
Najbardziej zaawansowanym etapem dawania kieszonkowego jest według mnie dawanie go nieregularnie oraz w różnych kwotach. Dlaczego?
Po pierwsze, wszelkie badania pokazują, że praca na etacie od godziny 8 do 16 przestaje być atrakcyjna. Wśród młodych ludzi rośnie zainteresowanie zarabianiem na życie jako freelancer. A to oznacza, że dochód uzależniony jest od bieżącej pracy i może być w każdym miesiącu inny. Nieregularne kieszonkowe może zatem niejako przygotować dziecko na taką formę pracy.
Po drugie, dawanie nieregularnego kieszonkowego można uzależnić od wykonania przez naszego nastolatka dodatkowych drobnych prac, co również przybliży młodemu człowiekowi charakter pracy freelancera.
Zalety
Możemy wpływać na aktywność dziecka (większa aktywność to większa szansa na kieszonkowe).
- Wzmacniamy w dziecku cechy przedsiębiorcze.
- Nie przyzwyczajamy dziecka do stałych, pewnych kwot, które otrzymywałoby w ramach regularnego kieszonkowego.
- Dajemy dziecku możliwość zarobienia takich kwot, które nie byłyby możliwe przy regularnym kieszonkowym (atrakcyjne wynagrodzenie).
- Uczymy negocjacji wynagrodzenia.
- Dziecko poznaje reguły obowiązujące w pracy freelancera.
Wady
- Możemy zmniejszyć motywację dziecka do wykonywania podstawowych obowiązków, prac społecznych lub bezinteresownego pomagania.
- Możemy narazić się na konflikty i roszczeniowość dziecka typu: „dlaczego jeśli wykonam zadanie A, to dostanę tylko 10 zł, a jeśli zadanie B, to 50 zł, to niesprawiedliwe”.
- Możemy mieć trudność w wycenianiu poszczególnych zadań dla nastolatka.
Nieregularne kieszonkowe i uzależnianie dawania pieniędzy nastolatkowi od jego aktywności lub poziomu kompetencji jest ciekawym, ale jednocześnie niebezpiecznym narzędziem w rękach rodziców. Zalecam, aby wprowadzić je dopiero po etapie, kiedy dawaliśmy dziecku kieszonkowe regularnie. Problemem przy tym podejściu może być ustalenie listy czynności lub zadań, za które byśmy swoim dzieciom płacili. Aby nieregularność w wypłacaniu kieszonkowego przyniosła skutek, potrzebna jest szczera i jasna komunikacja z dzieckiem oraz zrozumiałe zasady. W przypadku wątpliwości, czy na pewno taki sposób edukacji finansowej jest słuszny dla twojego dziecka, warto go wprowadzić na jakiś czas i obserwować reakcje nastolatka. Może się okazać, że będzie to skuteczny sposób, który pomoże ci wychować przyszłego przedsiębiorcę.
Łukasz Grygiel, autor bloga StoMonet.pl
